Typowe i nowe symptomy zakażenia koronawirusem – na co zwracać uwagę?

COVID-19 to choroba o wysokim stopniu zakaźności, której symptomy zyskały na znaczeniu w 2024 roku w związku ze wzrostem liczby zachorowań. Skuteczne wykrywanie zakażenia pozostaje kluczowe dla ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa. W większości przypadków – około 90% – pacjenci doświadczają jednocześnie kilku objawów. Na początku pandemii najbardziej charakterystyczne symptomy to wysoka gorączka (od 38,5 do 39°C), suchy kaszel, duszność oraz ucisk w klatce piersiowej. Dorośli mogli też odczuwać zapalenie spojówek oraz utratę smaku i węchu.

Wraz z pojawieniem się kolejnych wariantów wirusa objawy uległy zmianie. Mutacja alfa przyniosła symptomy takie jak katar i ból gardła, a utrata węchu i smaku występowała rzadziej. Wariant Delta objawiał się symptomami przypominającymi zapalenie zatok lub grypę żołądkową, co utrudniało szybkie rozpoznanie zakażenia. Omikron z kolei powoduje łagodniejszy przebieg choroby, często przypominający zwykłe przeziębienie – katar, ból głowy czy gardła to najczęstsze objawy.

W 2024 roku na świecie rozprzestrzenił się podwariant Omikrona o nazwie JN.1, który wywoływał dodatkowo problemy ze snem i uczucie niepokoju. Osoby w pełni zaszczepione lub te, które przechorowały COVID-19, zwykle doświadczają łagodniejszych symptomów, takich jak katar, kaszel, bóle głowy, zmęczenie, bóle mięśni czy ból gardła.

U seniorów zdarzają się powikłania, a symptomy mogą utrzymywać się długo po przejściu infekcji. Pacjenci skarżą się na chroniczne zmęczenie, nietolerancję wysiłku oraz bóle mięśni utrzymujące się nawet przez ponad trzy miesiące.

W diagnostyce obrazowej COVID-19 stosuje się badania takie jak prześwietlenia rentgenowskie, radiografię oraz tomografię komputerową. Głównym obrazowym objawem infekcji są zmiany zapalne w płucach. Badania rentgenowskie wykazują pogrubienie miąższu płucnego i zwiększone rozciągnięcie śródmiąższowe, podczas gdy tomografia komputerowa pozwala na dokładniejszą ocenę zmian w początkowej fazie choroby.

Podsumowując, chociaż COVID-19 nadal stanowi poważne wyzwanie zdrowotne, rozwój wariantów wirusa zmienia obraz kliniczny choroby. Wiedza o aktualnych objawach i skutecznych metodach diagnostycznych jest kluczowa dla szybkiego reagowania i ograniczania skutków epidemii. Szczepienia pozostają ważnym czynnikiem łagodzącym przebieg zakażeń i zmniejszającym ryzyko powikłań, zwłaszcza wśród osób starszych.