Pierwsze kilka godzin lotu było idealne: spokojne niebo, gładkie morze, swobodna rozmowa w kokpicie między dwoma doświadczonymi pilotami, którzy od dawna ufali sobie nawzajem. Jamie odnotował w myślach, że to jego setny lot. Wszystko szło gładko.
Nagle na desce rozdzielczej zaczęła migać czerwona kontrolka. Jamie i Noah zauważyli to jednocześnie.
Noah nacisnął pedały – bez reakcji.
„Ster kierunku nie reaguje” – powiedział spokojnym głosem, chociaż atmosfera była już napięta.
Jamie wziął głęboki oddech i podniósł mikrofon:
– „Mayday, mayday, mayday. Tu Gulf Seaway pięć-dziewięć” – powiedział, starając się nie załamywać głosu. „Straciłem kontrolę nad sterem, zmuszony do lądowania na wodzie. Współrzędne…”
Szybko podał dane, a Noah, regulując klapy, zaczął schodzić. Lądowanie było gwałtowne: dwa krótkie podskoki, a boje wpadły do wody, powodując drgania całego samolotu.
Zapadła cisza. Hydroplan kołysał się delikatnie na falach.
„Straż Przybrzeżna odebrała sygnał” – powiedział Jamie, sprawdzając radio. „Najbliższa łódź będzie tu za trzy godziny”.
Noah skinął głową, a Jamie zastanawiał się, dokąd prądy mogą je ponieść. Nagle jednak zauważył w oddali dwie długie, wąskie sylwetki, szybko i pewnie sunące po wodzie.
„To nie Straż Przybrzeżna” – powiedział ponuro Noah, patrząc przez lornetkę.
„Więc kto?” – zapytał Jamie.
„Piraci”.
„Musimy ruszać” – powiedział ostro Noah, dodając gazu. Ale uszkodzony samolot poruszał się powoli, niczym ranne zwierzę morskie.
Z każdą chwilą obce łodzie zbliżały się. Mężczyźni na pokładzie krzyczeli, machali rękami i wskazywali na samolot. „Jeśli tam dotrą, to już po nas” – powiedział cicho Jamie.
„Zamknijcie wszystkie włazy i zaryglujcie drzwi” – powiedział Noah. „Zyskajcie czas”.
Jedna łódź okrążyła statek, a druga podpłynęła prosto do zamkniętych drzwi. Jamie stanął przy stercie skrzyń opartych o drzwi i zobaczył cień na zewnątrz przez małe okienko.
Klik! Drzwi kabiny otworzyły się i do środka wpadli trzej przemoczeni, owinięci w szmaty mężczyźni. Wysoki wskazał na Jamiego i krzyknął coś niezrozumiałego.
Byli związani, z nadgarstkami mocno związanymi za plecami. Dwóch kolejnych piratów już wyciągało ładunek z samolotu.
Kiedy Jamie próbował się cofnąć, potknął się i łokciem uderzył w przepustnicę, a plecami w duży czerwony przełącznik z napisem „AWARIA POMOCY”. Syrena zawyła tak głośno, że piraci się wzdrygnęli.
Chwilę później Jamie i Noah zostali wciągnięci do łodzi. Ale niski, przeciągły dźwięk syreny przebił się przez szum wiatru. Potem kolejny.
Na horyzoncie szybko przesuwała się biała łódź z niebieskim pasem – Straż Przybrzeżna. Piraci zauważyli to i zaniepokoili się. Jeden z nich upuścił skrzynię, drugi wypadł za burtę, a trzeci nie mógł uruchomić silnika.
„Straż Przybrzeżna! Rzućcie broń!” – rozległ się potężny głos z głośnika.
Kilka minut później było już po wszystkim: piraci zostali zatrzymani, skradzione dobra zwrócone, a poobijany wodnosamolot wciąż unosił się na wodzie.
Później, już na pokładzie łodzi, owinięty ciepłymi kocami, Jamie odetchnął głęboko:
„No, no… setny lot”.
Noah uśmiechnął się blado:
„Tak, nie poszło zgodnie z planem”. „Ale żyjemy” – odpowiedział Jamie, patrząc w gwiazdy.
Z nadejściem zimy John postanowił, że nadszedł czas, aby naprawić kilka rzeczy w domu –…
Co ciekawe, spośród 1500 kobiet ankietowanych przez firmę zajmującą się zdrowiem kobiet, 27% stwierdziło, że…
Naukowcy po raz kolejny potwierdzili, że palenie tytoniu jest jednym z najsilniejszych czynników ryzyka raka…
Dzwonek do drzwi, znajomy uniform kuriera, jego uśmiech – wszystko wygląda znajomo. Ale tym razem…
„Jak księża rozmawiają ze sobą, gdy są sami?” – to pytanie pojawiło się niespodziewanie w…
Worki ze śmieciami piętrzą się przy grobach, niczym kolejny smutny znak jesieni. W przeddzień Dnia…