Pewien mężczyzna podjął decyzję, że nie jest już w stanie zapewnić odpowiedniej opieki swojemu dziadkowi, więc wbrew jego woli umieścił go w domu opieki. Starszy pan wyraził niezadowolenie z tej decyzji. Rzadko potrzebował pomocy i nadal był w stanie samodzielnie wykonywać większość codziennych czynności. Niemniej jednak potomstwo badanego uważało, że jego miejsce jest w ośrodku.

Po powrocie do domu mężczyzna odkrył, że jego pięcioletni syn czeka przy drzwiach.

Młody chłopiec chciał zadać pytanie i gdy tylko zobaczył ojca, natychmiast wykrzyknął:

Pytanie dotyczyło tego, czy adres, pod który zabrano dziadka, został udokumentowany.

Mężczyzna odpowiedział: Cel wizyty nie jest jasny.

Chłopiec odpowiedział wtedy: „Konieczne jest, abym był świadomy celu, do którego cię zabieram, w przypadku twojego podeszłego wieku”. Mężczyzna nie był w stanie zrozumieć informacji słuchowych, które otrzymał. Zdał sobie sprawę, że jego działania stworzą precedens dla jego potomstwa i że w przyszłości może być poddany podobnemu traktowaniu.

Niezbędne jest uznanie głębokiego wpływu dorosłych na kształtowanie postrzegania starzenia się i osób starszych przez dzieci. W związku z tym istotne jest wpojenie dzieciom zrozumienia, że ​​osoby starsze stanowią istotny element naszego życia i że należy im się szacunek i uwaga, na jakie zasługują.